2020

Het hart van Rotterdam
door J.C. Bloem (m)

HOE vreemd ligt deze stad nu open,
hoe is zij wonderlijk en licht:
de huizenlooze straten loopen
van niets naar niets — toch niet ontwricht.

De hemel straalt als nooit tevoren
op waar der eeuwen bouw verdween —
de zomer heeft geen glans verloren,
de zon scheen zooals ze altijd scheen.

Men gaat in innerlijke afzondring,
herdenkend hoe het is geweest,
en vindt zichzelf tot zijn verwondring
geschokt veel minder dan bedeesd.

Klaag niet. Steeds bloesemen de tuinen
boven verganklijkheid en wee:
een herder rust thans op de puinen
van Babylon en Niniveh.

The heart of Rotterdam
by J.C. Bloem (m)
Translated by Hans Sitton

How strangely open this city lies momentarily,
How is she so wondrous and light:
The houseless streets run
From nothing to nothing – not disrupted anyway.

The sky shines like never before
on where centuries of  construction disappeared –
Summer has not lost its shine,
The sun shone like she’s always shone. 

One goes in inner retreat
Commemmorating what it has been like,
and surprisingly finds oneself
shocked far less than shy.

Do not complain. As always gardens blossom
over impermanence and sorrow:
A shepherd rests currently
on the ruins of Babylon and Niniveh.